დღეს საკმაოდ ბევრ საუბრობენ ბავშვთა უფლებებზე; ეს უკანასკნელნიც, მუდმივად აპელირებენ ამ ფაქტით და ამასობაში, უფროსების და კონკრეტულად კი მასწავლებლების უფლებები, ავტომატურად, უკანა პლანზე გადადის. ამჯერად, თქვენს ყურადღებას მასწავლებლის ერთ-ერთ ფუნდამენტურ უფლებაზე შევაჩერებთ და ესაა „გასაჩივრების უფლება“, რომელსაც განსაზღვრავს კანონი განათლების შესახებ.
„საჯარო სკოლის დირექტორსა და ამ საჯარო სკოლის თანამშრომლებს, სამეურვეო საბჭოსა და დირექტორს შორის, აგრეთვე საჯარო სკოლის დირექტორსა და სამინისტროს შორის წარმოშობილ შრომით დავებს, როგორც სამოქალაქო დავებს, სამოქალაქო სამართალწარმოების წესით განიხილავს სასამართლო“.
მაგრამ ხშირად მსგავსი ზომების გატარება, რეალობას სცდება. აქვს თუ არა მასწავლებელს უფლება, ღიად გამოხატოს უკმაყოფილება ან უჩივლოს დირექტორს? - ამ კითხვით etaloni.ge-მ პედაგოგთა და მეცნიერთა თავისუფლი პროფკავშირის პრეზიდენტს, მაია კობახიძეს მიმართა. რომელმაც აღნიშნა, რომ უკმაყოფილება დირექტორსა და მასწავლებელს შორის უდავოდ შესაძლოა გაჩნდეს:
„შეიძლება მათ ჰარმონიული ურთიერთობა არ ჰქონდეთ, განსაკუთრებით, თუ დირექტორს გააჩნია სუბიექტური დამოკიდებულება ისეთი მასწავლებლის მიმართ, რომელიც ვთქვათ არის კრიტიკული... ეს, რა თქმა უნდა, არ მოსწონს დამსაქმებელს და ასეთ შემთხვევაში, კანონმა დირექტორს არ უნდა მიეცეს შესაძლებლობა, მასწავლებელი სტრესის ქვეშ ამყოფოს ან „ჩაუსაფრდეს“, რადგან ეს, უპირველეს ყოვლისა, აზარალებს სასწავლო პროცესს“.
არის თუ არა პრეცედენტი - მასწავლებელს დირექტორისთვის ეჩივლა? - ამ კითხვაზე მაია კობახიძე პასუხობს: „ძალიან ბევრი შეგვიძლია ვისაუბროთ ამის შესახებ და ზოგადი განათლების შესახებ კანონიც აძლევს მასწავლებელს ამის საშუალებას; გარდა ამისა, დირექტორს ირჩევს სამეურვეო საბჭო და მასვე შეუძლია მიმართოს განათლების სამინისტროს, დირექტორისთვის უფლებამოსილების შეწყვეტის მოთხოვნით...
ბევრი ბერკეტია, რომელიც შეიძლება პედაგოგმა გამოიყენოს დირექტორის წინააღმდეგ, მაგრამ ჩვენ, პროფკავშირები, ხშირად, მედიატორის ფუნქციასაც ვასრულებთ - როდესაც იქმნება კონფლიქტური სიტუაცია, ვერთვებით და ყოფილა შემთხვევა, როდესაც გაგვიფორმებია სამმხრივი ხელშეკრულება მასწავლებელს, სკოლასა და ჩვენს შორის. დოკუმენტის თანახმად, მასწავლებელი ვალდებული იყო, შეესრულებინა დირექტორის კანონიერი მოთხოვნები; ასევე დირექტორი იყო ვალდებული, სამართლიანი დამოკიდებულება ჰქონოდა მასწავლებლის მიმართ და არ ყოფილიყო ანგარიშსწორების რაიმე ნიშნები“.
