მასწავლებლები, ყოველდღიურად დიდი გამოწვევის წინაშე დგანან, მოსწავლეებთან ურთიერთობისას, იმდენად გამოუვალ სიტუაციაშიც აღმოჩნდებიან ხოლმე, რომ უჭირთ გადაწყვეტილებების მიღება, თუნდაც მაშინ, როცა ბავშვს მავნე ჩვევებს შეამჩნევენ.
თუმცა საინტერესო, როგორც უნდა მოიქცეს მასწავლებელი ამ დროს?
განვიხილოთ სიტუაცია, თუ მოსწავლე მასწავლებელმა თამბაქოს მოწევაში, მოსწავლეებთან ცუდ დამოკიდებულებასა და სხვა, ცალსახად გაუმართლებელ ქცევაში გამოიჭირა, მან შეიძლება აცნობოს მანდატურის სამსახურს, მშობლებს, დირექციას, თუმცა ეს პასუხისმგებლობის თავიდან აცილება იქნება, თუ სწორი გადაწყვეტილება?
მნიშვნელოვანი, რომ მასწავლებელს, საკუთარი თავის რწმენა ჰქონდეს და სჯეროდეს, რომ თავად არის ის, ვისაც მოსწავლის უკეთესობისკენ შეცვლა შეუძლია.
ხშირად, შესაძლოა სწორედ, ზედმეტმა აკრძალვებმა და „დასჯამ“, უარეს შედეგებამდე მიგვიყვანოს. გამოსავალი კი, სწორედ მასწავლებელი და მისი გულახდილი საუბარი აღმოჩნდეს.
უცხოელი მკვლევარების აზრით, მავნე ჩვევებისკენ მიდრეკილებას, შესაძლოა მოსწავლეთა ჩაკეტილობა განაპირობებდეს. როცა მოსწავლეები ხშირად არ საუბრობენ მშობლებთან, არ ჰყავთ მეგობრები ან ხვდებიან ისეთ სოციუმში, რომელიც ცუდ გავლენას ახდენს მათზე - ყოველივე ეს აისახება მათივე ქცევებში. გამოსწორების გზა კი, ისევ მათთან საუბარია.
კითხვაზე კი - როგორ უნდა მოიქცეს მასწავლებელი, თუ მოსწავლე მავნე ჩვევაში გამოიჭირა? ცალსახა პასუხი არ არსებობს, თუმცა სწორია, რომ მასწავლებელმა მასთან საუბარი სცადოს, ნდობა მოიპოვოს, გულახდილი ურთიერთობა დაამყაროს და ცუდი საქციელის შინაარსში გაარკვიოს.
